Gazelle: is dit wat we willen?

2016 – Frank Pot beschrijft in Zeggenschap zijn bevindingen bij een bezoek aan de nieuwe Gazelle fabriek. Hij trof een mooie nieuwe fabriek aan met een ouderwetse werkorganisatie en oprukkend flexwerk met ongelijke beloning.

Lopende band
Het meeste productiewerk wordt uitgevoerd aan een lopende band met cyclustijden van 90 seconden en minder. Dat zou efficiënter zijn dan werken in productiecellen.
In het seizoen werken er werknemers van een ‘contracting’-bedrijf die niet onder de cao Metalektro vallen en niet onder de uitzend-cao.
Volgens de werknemers was het proces vroeger beter georganiseerd; de cyslustijd was in ieder geval langer (drie tot vier minuten).
Een en ander heeft de flexibiliteit en de collegiale sfeer uit de organisatie gehaald en ieder doet alleen nog maar wat hem of haar is opgedragen. Er is weinig werkoverleg.
Mensen die kritisch zijn en zij die wat ouder worden krijgen een ‘gesprek’ dat leidt tot een andere functie of een regeling om te vertrekken.
Dat alles maakt dat mensen bang zijn om zaken aan de kaak te stellen via OR of vakbond. Ook de uitzendkrachten (vaak Oost Europeanen ) zijn bang om hun mond open te doen.

Andere oplossingen, betere voorbeelden
Batavus heeft weliswaar ook kort cyclisch werk, maar werkt met Nederlandse uitzendkrachten die hetzelfde verdienen als de vaste medewerkers. Bij Koga zet iedere monteur een hele fiets in elkaar.
Er zijn in de maakindustrie ook andere voorbeelden, genoemd wordt Apollo Vredestein (zie ook elders in deze Kennisbank).

Referentie
Pot, Frank. Gazelle: is dit wat we willen? In: Zeggenschap 1 – 2016. Het artikel is in pdf. toegevoegd als bijlage.

Thema’s: Arbeidsverhoudingen, Flexibel organiseren
Sector: Maakindustrie
Bron: Artikel